Aşk derdine derman arayan aşk ile yansın
Dost uğruna kurban olup al kana boyansın
Aşkınla memât aynı hayattır diyen uşşâk
Can vermek için hep der-i cânânâ dayansın
Gerçek er olan gerçeğe can vermiş olandır
Gel gerçeğe can ver ki ebed ruhun uyansın
Senden gelen her cevr ü cefa aynı sefâdır
Bildim ki iki hâleti bir kalbe koyansın
Gizlendi güzel görmesin ağyâr diye gözden
Girsen de bulut altına ey şemsim ayansın
Her yüzde seni seyrediyor âşık-ı şeydâ
Zahid göremez vechini,
ol çeşme nihânsın
Pervâneye ders vermede FÂNÎ yüce aşkın
Hak dost diye dil yanmanın ezvâkına kansın
(3.3.1961)
|